Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

testudinis N F

  • 1 cortex

    cortex, ĭcis, m. qqf f.    - fém. Lucr. 4, 48; Virg. B. 6, 63; Ov. M. 10, 512; 14, 630; Mart. 14, 209; Scrib. Comp. 60. [st1]1 [-] enveloppe, ce qui recouvre.    - cortex tritici, Cato, Ag. 86: balle du blé.    - cortex (arboris) Cic. Nat. 2, 120: éccorce.    - cortex ovi, Vitr. 8, 3: coquille d'oeuf.    - cortex lapideus, Plin. 2, 226: enveloppe pierreuse.    - cortex nucum, Plin.: coquille de noix.    - cortex testudinis, Plin.: écaille de tortue. [st1]2 [-] [abst] liège.    - Cato, Ag. 120.    - levior cortice, Hor. O. 3, 9, 22: plus léger que le liège.    - prov. nare sine cortice, Hor. S. 1, 4, 20: nager sans ceinture d'écorce (cf. voler de ses propres ailes). [st1]3 [-] enveloppe (charnelle).    - anima corporeum corticem reliquit, Varr. d. Non. p. 199, 29: l'âme quitte son enveloppe corporelle.
    * * *
    cortex, ĭcis, m. qqf f.    - fém. Lucr. 4, 48; Virg. B. 6, 63; Ov. M. 10, 512; 14, 630; Mart. 14, 209; Scrib. Comp. 60. [st1]1 [-] enveloppe, ce qui recouvre.    - cortex tritici, Cato, Ag. 86: balle du blé.    - cortex (arboris) Cic. Nat. 2, 120: éccorce.    - cortex ovi, Vitr. 8, 3: coquille d'oeuf.    - cortex lapideus, Plin. 2, 226: enveloppe pierreuse.    - cortex nucum, Plin.: coquille de noix.    - cortex testudinis, Plin.: écaille de tortue. [st1]2 [-] [abst] liège.    - Cato, Ag. 120.    - levior cortice, Hor. O. 3, 9, 22: plus léger que le liège.    - prov. nare sine cortice, Hor. S. 1, 4, 20: nager sans ceinture d'écorce (cf. voler de ses propres ailes). [st1]3 [-] enveloppe (charnelle).    - anima corporeum corticem reliquit, Varr. d. Non. p. 199, 29: l'âme quitte son enveloppe corporelle.
    * * *
        Cortex, masc. et foem. gen. Escorce.

    Dictionarium latinogallicum > cortex

  • 2 abruptus

    1. a, um
    part. pf. к abrumpo
    2. adj.
    1) крутой, обрывистый, отвесный (ripa, saxa T)
    4) резкий, пылкий ( ingenium Sil)
    5) решительный, упорный, своенравный ( contumacia T)
    6) отрывочный, несвязный ( sermonis genus Q)
    7) короткий, непродолжительный (sibīlus, sc. testudinis PM)

    Латинско-русский словарь > abruptus

  • 3 cortex

    icis m., реже f.
    1) древесная кора (truncorum C; arborum Hier); скорлупа (nucis PM; ovi Vtr)
    2) кожица ( glandis PM); щит, панцирь (testudinis PM, Ph)
    3) пробковая кора, пробка Cato, H etc.
    levior cortice H — легче пробки, перен. весьма легкомысленный
    nare sine cortice погов. Hплавать без пробковых предохранителей (т. е. не нуждаться в посторонней помощи)

    Латинско-русский словарь > cortex

  • 4 frontalia

    frontālia, ium n. [ frons II \]
    1) налобник (у лошадей и слонов) L, PM

    Латинско-русский словарь > frontalia

  • 5 honestas

    honestās, ātis f. [ honestus ]
    1) уважение, честь, почёт (laus et h. C)
    honestatis gratiā C (=honoris causā) — во внимание к заслугам
    omnes honestates civitatis C — все почётные лица государства, нотабли
    2) честность, порядочность, добродетельность, высокая нравственность (h. vitae C)
    3) приличие, достоинство, благопристойность (h. in re aliquā C; h. oratoris Q)
    4) красота, изящество ( testudinis C)

    Латинско-русский словарь > honestas

  • 6 strepitus

    ūs (редко Enn ī) m. [ strepo ]
    1)
    а) шум, гам, гул, грохот (rotarum Cs; fluminum C)
    б) ирон. трескотня ( sententiarum Pt)
    2) звучание, звук, звон (cithărae H; testudinis aureae H)

    Латинско-русский словарь > strepitus

  • 7 testa

    ae f.
    1) (обожжённый) кирпич, черепица ( tectorum C)
    2)
    а) глиняный сосуд, горшок, кружка или кувшин ( vinum testa condĭtum H): плошка
    б) урна (accipiat manes parvula t. meos Prp)
    3) осколок ( dirumpi in testas PM); осколок кости CC; черепок ( venam testā aperire CC)
    testarum suffragia Nep — голосование черепками, остракизм ( в Афинах)
    5) скорлупа, щиток ( testudĭnis Vr); раковина ( murĭcum PM): ледяной покров, слой льда (t. lubrĭca O)
    6) улитка (t. marīna H)
    7) pl. «черепицы» (на профессиональном языке клакеров особый вид рукоплесканий, изобретенный Нероном) Su
    8) череп Aus , Eccl, CA

    Латинско-русский словарь > testa

  • 8 testudo

    testūdo, inis f. [ testa ]
    1)
    а) черепаха C, L, Ph etc.
    б) панцирь черепахи или изделия из него (ebur et t. J)
    2) струнный инструмент ( выгнутой формы: лира, кифара и пр.) (testudĭnis strepĭtus H; t. dulcis VF)
    4) воен. «черепаха», деревянный, покрытый мокрыми шкурами навес для защиты нападающих при штурме городских стен Cs, Nep, T
    5) воен. «черепаха», боевой порядок для атаки, при котором солдаты, держа щиты над головой, образуют защитный навес C, L, V, T

    Латинско-русский словарь > testudo

  • 9 cortex

    cortex, ticis, m. u. f. (urspr. »abgeschälte, abgeschnittene Rinde« zu Wurzel *(s)qer-t- »schneiden«), die äußere feste Rinde, Schale, Borke, Hülle, I) eig.: A) im allg., die Rinde der Bäume (Ggstz. liber, die innere Rinde, der Bast), obducuntur libro aut cortice trunci, Cic.: cortices arborum (als Schreibmaterial), Hieron. – der Früchte, glandis, Plin.: nucum, Nußschale, Plin. – anderer Gegenstände, ovi, Vitr. – der Tiere, testudinis, Plin. u. Phaedr.: phalangiorum, Haut, Plin. – B) insbes., die Rinde des Pantoffelbaumes, das Pantoffelholz, der Kork, gebraucht zu Stöpseln, Cato, Hor. u.a.: wegen seiner Leichtigkeit zum Schwimmen, Liv.: dah. sprichw., nare sine cortice, keiner Aufsicht mehr bedürfen, Hor. sat. 1, 4, 120: u. von einem flatterhaften Menschen, levior cortice, Hor. carm. 3, 9, 22. – II) übtr., die Hülle, Decke,corporeus, Varro sat. Men. 547. – / cortex als fem. oft bei Dichtern u. bei Scrib. 60. Cael. Aur. chron. 2, 4, 78. Gargil. Mart. de cura boum 9. Vgl. Quint. 1, 5, 35. Prob. de nom. (IV) 209, 19. Diom. 453, 36.

    lateinisch-deutsches > cortex

  • 10 frontale

    frontāle, is, n. (2. frons), I) = προμετωπίδιον (Gloss.), das Stirnblatt, sowohl zum Schmucke als zum Schutze der Stirn der Pferde, Plur. bei Liv. 37, 40, 4. Plin. 37, 194. – II) Plur. frontālia, die vorderen Partien, die Vorderseite, testudinis, Amm. 23, 4, 12.

    lateinisch-deutsches > frontale

  • 11 honestas

    honestās, ātis, f. (honestus), I) die Ehre, das Ansehen bei der Welt, honestatem amittere, Cic.: studiosissimi appetentissimique honestatis, Cic.: honestatis gratiā, ehrenhalber, Cic. – Plur. honestates, »Auszeichnungen«, die einem zuteil werden, Cic. Mur. 87: u. meton., omnes honestates civitatis, alle ehrenwerten Bürger, Cic. Sest. 109. – II) die Ehrbarkeit, Ehrenhaftigkeit, Anständigkeit, der äußere Anstand, 1) im allg.: vitae, Cic.: ab omni honestate remota, dem Anstande ganz zuwider, Nep.: hinc (pugnat) honestas, illinc turpitudo, Cic. – übtr., v. Lebl., der Anstand, die Schönheit, in rebus, Cic.: testudinis, Cic. – 2) insbes., als philos. t. t., die wahre Ehrbarkeit = die moralische Würde, Tugend, Cic. de fin. 2, 48.

    lateinisch-deutsches > honestas

  • 12 strepitus

    strĕpĭtŭs, ūs, m. [st2]1 [-] son, bruit. [st2]2 [-] bruit de voix, vacarme, brouhaha, tumulte. [st2]3 [-] bruit cadencé, son (de la lyre), accents. [st2]4 [-] Quint. fracas, pompe (du style).
    * * *
    strĕpĭtŭs, ūs, m. [st2]1 [-] son, bruit. [st2]2 [-] bruit de voix, vacarme, brouhaha, tumulte. [st2]3 [-] bruit cadencé, son (de la lyre), accents. [st2]4 [-] Quint. fracas, pompe (du style).
    * * *
        Strepitus, huius strepitus, pen. cor. Cic. Trepinement, Bruit qu'on fait des pieds quand on chemine, ou des mains.
    \
        Strepitus arboris. Plin. Criquement.
    \
        Dulcis strepitus aureae testudinis. Horat. Le doulx son d'un luc ou harpe.
    \
        Haurire strepitum. Virg. Ouir le bruit.
    \
        Strepitus. Quintil. La bande et compaignie ou suite de quelque grand seigneur.

    Dictionarium latinogallicum > strepitus

  • 13 testudo

    testūdo, ĭnis, f. [st2]1 [-] tortue (animal). [st2]2 [-] écaille, carapace (de tortue); coque (d'un oeuf). [st2]3 [-] lyre, luth, cithare. [st2]4 [-] enveloppe (de hérisson). [st2]5 [-] construction en voûte, voûte; pièce (voûtée), chambre, cabinet. [st2]6 [-] tortue (toit que faisaient les soldats romains en joignant leurs boucliers au-dessus de leurs têtes pour se préserver des projectiles des ennemis). [st2]7 [-] tortue (machine de guerre: bélier monté sur des roues avec toit en bois pour protéger les assaillants).    - testudo volat, Claud.: les tortues volent (en parl. d'une chose impossible).    - testudine succedere, Tac.: s'approcher des murs en formant la tortue.    - testudine factā (actā, objectā): la tortue une fois formée.    - testudine facta portas succedunt murumque subruunt, Caes. BG. ils forment la tortue, s'approchent des portes et sapent la muraille. - voir hors site testudo.
    * * *
    testūdo, ĭnis, f. [st2]1 [-] tortue (animal). [st2]2 [-] écaille, carapace (de tortue); coque (d'un oeuf). [st2]3 [-] lyre, luth, cithare. [st2]4 [-] enveloppe (de hérisson). [st2]5 [-] construction en voûte, voûte; pièce (voûtée), chambre, cabinet. [st2]6 [-] tortue (toit que faisaient les soldats romains en joignant leurs boucliers au-dessus de leurs têtes pour se préserver des projectiles des ennemis). [st2]7 [-] tortue (machine de guerre: bélier monté sur des roues avec toit en bois pour protéger les assaillants).    - testudo volat, Claud.: les tortues volent (en parl. d'une chose impossible).    - testudine succedere, Tac.: s'approcher des murs en formant la tortue.    - testudine factā (actā, objectā): la tortue une fois formée.    - testudine facta portas succedunt murumque subruunt, Caes. BG. ils forment la tortue, s'approchent des portes et sapent la muraille. - voir hors site testudo.
    * * *
        Testudo, pen. prod. testudinis, f. g. Plin. Une tortue.
    \
        Testudo. Caesar. Un instrument de guerre à jecter les murs par terre. Aries alias dicitur.
    \
        Antecedebat testudo pedum sexaginta, aequandi loci causa facta. Caesar de oppugnatione Massiliae. Un taudis. B.
    \
        Acuta testudo. Martial. Quand un herisson s'envelope en rond, et dresse les espines poinctues qu'il ha en lieu de poil.
    \
        Testudo. Cic. Le ventre et la tablature d'un luc ou instrument semblable, Un luc.
    \
        Testudines. Virgil. Cic. Lieux voultez, esquels on se retiroit en grande chaleur pour se rafraischir, Voultes.
    \
        Thalami culti testudine. Ouid. Ornez et enrichiz ou revestuz de croustes d'escailles de tortues.

    Dictionarium latinogallicum > testudo

  • 14 cortex

    cortex, ticis, m. u. f. (urspr. »abgeschälte, abgeschnittene Rinde« zu Wurzel *(s)qer-t- »schneiden«), die äußere feste Rinde, Schale, Borke, Hülle, I) eig.: A) im allg., die Rinde der Bäume (Ggstz. liber, die innere Rinde, der Bast), obducuntur libro aut cortice trunci, Cic.: cortices arborum (als Schreibmaterial), Hieron. – der Früchte, glandis, Plin.: nucum, Nußschale, Plin. – anderer Gegenstände, ovi, Vitr. – der Tiere, testudinis, Plin. u. Phaedr.: phalangiorum, Haut, Plin. – B) insbes., die Rinde des Pantoffelbaumes, das Pantoffelholz, der Kork, gebraucht zu Stöpseln, Cato, Hor. u.a.: wegen seiner Leichtigkeit zum Schwimmen, Liv.: dah. sprichw., nare sine cortice, keiner Aufsicht mehr bedürfen, Hor. sat. 1, 4, 120: u. von einem flatterhaften Menschen, levior cortice, Hor. carm. 3, 9, 22. – II) übtr., die Hülle, Decke,corporeus, Varro sat. Men. 547. – cortex als fem. oft bei Dichtern u. bei Scrib. 60. Cael. Aur. chron. 2, 4, 78. Gargil. Mart. de cura boum 9. Vgl. Quint. 1, 5, 35. Prob. de nom. (IV) 209, 19. Diom. 453, 36.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cortex

  • 15 frontale

    frontāle, is, n. (2. frons), I) = προμετωπίδιον (Gloss.), das Stirnblatt, sowohl zum Schmucke als zum Schutze der Stirn der Pferde, Plur. bei Liv. 37, 40, 4. Plin. 37, 194. – II) Plur. frontālia, die vorderen Partien, die Vorderseite, testudinis, Amm. 23, 4, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frontale

  • 16 honestas

    honestās, ātis, f. (honestus), I) die Ehre, das Ansehen bei der Welt, honestatem amittere, Cic.: studiosissimi appetentissimique honestatis, Cic.: honestatis gratiā, ehrenhalber, Cic. – Plur. honestates, »Auszeichnungen«, die einem zuteil werden, Cic. Mur. 87: u. meton., omnes honestates civitatis, alle ehrenwerten Bürger, Cic. Sest. 109. – II) die Ehrbarkeit, Ehrenhaftigkeit, Anständigkeit, der äußere Anstand, 1) im allg.: vitae, Cic.: ab omni honestate remota, dem Anstande ganz zuwider, Nep.: hinc (pugnat) honestas, illinc turpitudo, Cic. – übtr., v. Lebl., der Anstand, die Schönheit, in rebus, Cic.: testudinis, Cic. – 2) insbes., als philos. t. t., die wahre Ehrbarkeit = die moralische Würde, Tugend, Cic. de fin. 2, 48.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > honestas

  • 17 honestās

        honestās ātis, f    [honos], honor received from others, repute, consideration, honor, reputation, character, respectability, credit: adipiscendaeque honestatis causā: honestate spoliatus: aliena, L.: honestatem omnem amittere, respect: honestatibus alqm privare (i. e. honoribus).— Plur, honorable men, men of standing: causa, in quā omnes honestates civitatis una consentiunt.—Of things, beauty, grace, merit: testudinis: in rebus.—Fig., uprightness, honor, honesty, probity, integrity, virtue, character: propter se expetenda.
    * * *
    honor, integrity, honesty; wealth (Plater)

    Latin-English dictionary > honestās

  • 18 strepitus

        strepitus ūs, m    [strepo], a confused noise, din, clash, crash, rustle, rattle, clatter, murmur: strepitus, fremitus, clamor tonitruum: ingens Valvarum, H.: rotarum, Cs.: neque decretum exaudiri prae strepitu et clamore poterat, L.: concursus hominum forique strepitus: canis, sollicitum animal ad nocturnos strepitūs, L.—Of music, a sound: citharae, H.: testudinis aureae, H.
    * * *
    noise, racket; sound; din, crash, uproar

    Latin-English dictionary > strepitus

  • 19 temperō

        temperō āvī, ātus, āre    [tempus], to observe proper measure, be moderate, restrain oneself, forbear, abstain, be temperate, act temperately: in potestatibus, S.: in multā temperarunt tribuni, L.: linguae, L.: oculis, to keep from looking, L.: temperare oculis, refrain from tears, Cu.: risu (dat.), L.: victoriae, S.: nec nos temperamus imperiis, quo minus illi auxili egeant, L.: sibi, quin exirent, Cs.: vix temperavere animis, quin, etc., L.: temperare ab iniuri<*> et maleficio, refrain, Cs.: a lacrimis, V.: tollere puerum: temperatum agere est, quin, etc., they with difficulty refrained, L.: nec temperatum manibus foret, ni, etc., L.— To forbear, abstain, refrain, spare, be indulgent: si cuiquam ullā in re umquam temperaverit: Privignis, H.: templis deum temperatum est, L.: in quo ab sociis temperaverant, L.— To divide duly, mingle in due proportion, combine suitably, compound properly, qualify, temper: ex dissimillimis rebus misceri et temperari: alqd ex igni atque animā temperatum: Pocula, to mix, i. e. fill, H.: Etesiarum flatu nimii temperantur calores: aquam (i. e. balneum) ignibus, i. e. warm, H.: scatebris arva, i. e. water, V.— To rule, regulate, govern, manage, arrange, order: rem p. institutis et legibus: aequor, V.: arces aetherias, O.: ora frenis, H.: testudinis aureae strepitum, H.: citharam nervis, i. e. to string, O.: temperata frumenti subvectio, facilitated, Ta.—Fig., to regulate, rule, control, govern, sway, moderate: cuius acerbitas morum ne vino quidem permixta temperari solet: haec interdum temperanda sunt: amara lento Temperet risu, H.: iras, soothe, V.: sumptūs, O.
    * * *
    temperare, temperavi, temperatus V
    combine, blend, temper; make mild; refrain from; control oneself

    Latin-English dictionary > temperō

  • 20 testūdō

        testūdō inis, f    [testa], a tortoise: fluviatiles testudines: collecta in suum tegumen, L.— Tortoise-shell: varios pulchrā testudine postīs, i. e. overlaid with tortoise-shell, V.—Because shells were used as frames for stringed instruments, a stringed instrument of music, lyre, lute, cithern: cavā solans aegrum testudine amorem, V.: resonare septem Callida nervis, H.—In building, an arched room, inner chamber, arch, vault: commentari in quādam testudine: mediā testudine templi, V.— In war, a tortoise, covering, shed, shelter: turrīs testudinesque agere, i. e. wooden sheds protecting the besiegers, Cs.: testudine factā, i. e. with shields interlaced, L.: actā testudine, V.— A head-dress resembling a lyre: Cyllenea, O.
    * * *
    tortoise; testudo; movable shed

    Latin-English dictionary > testūdō

См. также в других словарях:

  • INSULA Testudinis — I. INSULA Testudinis Isla Tortuga Hispanis, ins. Americae Mer. in mari Borx. et in ora Venezuelae regionis, sub Hispanis. Vix 26. leucis Hispanicis distat ab ora continentis Americae in Bor. et 14. tantum a Margarita ins. in Occas. II. INSULA… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TESTUDO — I. TESTUDO Hebr. gal, a testae forma, quae fere est orbicularis, Graece χελώνη. Arab. sulachaphia, quasi cortice vel putamine latens; et in specie mas, gailam, a libidine. Terrestris enim testudo, ζῶον λαγνίςατον ἀλλ᾿ ὅγε ἀῤῥην ὁμιλεῖ δὲ ἡθήλεια… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Guzmania — Hybride Rana , Züchter Corn. Bak, Eltern: G. wittmackii Red × G. lingulata var. cardinalis Habitus und Blütenstand. Systematik …   Deutsch Wikipedia

  • Abraham Fourdy — Abraham Fourdy, né vers 1560 à Orléans, où il est mort le 16 mars 1637, est un compositeur français. Sommaire 1 Biographie 2 Notes et références 3 Bibliographie …   Wikipédia en Français

  • CHELONOPHAGI — populi sunt in Carmaniae angulo, non aliâ quam testudinum carne vescentes, earumque testis casas suas tegentes. Vide Plin. l. 6. c. 24. Sed Strabo in ora longe diversa statuit, in Arabici nempe sinus littore, in parte Troglodytarum; quod etiam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Боянус, Людвиг Генрих (Яковлевич) — (16 июля 1776 2 апр. 1827) анатом и зоолог. Проф. ветеринарии Вилен. ун та (1806 25). Впервые описал орган выделения (почку) пластинчатожаберных моллюсков (боянусов орган), но ошибочно принял его за легкое. Положил основание зоологич. и зоотомич …   Большая биографическая энциклопедия

  • Боянус Людвиг Генрих — Боянус (Bojanus) Людвиг Генрих (16.7.1776, Бишвейле, Эльзас, 2.4.1827, Дармштадт), анатом и зоолог, один из зачинателей ветеринарного образования в России. В 1797 окончил медицинское отделение Йенского университета. В 1806 по приглашению… …   Большая советская энциклопедия

  • Боянус — (Bojanus)         Людвиг Генрих (16.7.1776, Бишвейле, Эльзас, 2.4.1827, Дармштадт), анатом и зоолог, один из зачинателей ветеринарного образования в России. В 1797 окончил медицинское отделение Йенского университета. В 1806 по приглашению… …   Большая советская энциклопедия

  • Mycoplasma — Not to be confused with Mycobacteria. Mycoplasma Scientific classification Kingdom: Bacteria Phylum: Tenericutes  or Firmicutes Class …   Wikipedia

  • Ludwig Heinrich Bojanus — (July 16, 1776 April 2, 1827) was a German physician and naturalist.Bojanus was born at Bouxwiller in Alsace and studied at Darmstadt and the University of Jena. In 1806 he became professor of veterinary medicine at the University of Vilnius,… …   Wikipedia

  • Pasteurella — Taxobox color = lightgrey name = Pasteurella regnum = Bacteria phylum = Proteobacteria classis = Gamma Proteobacteria ordo = Pasteurellales familia = Pasteurellaceae genus = Pasteurella genus authority = Trevisan 1887 subdivision ranks = Species… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»